Destan Sarpkaya of life, production and consumption

Düşük akıllı varlıkların kendilerine zarar vermesini engellemek, onları kendilerinden korumak güçtür. Bu durumu kendilerine anlatarak sorunu kendilerinin çözmesini sağlamak yani onları eğitmek daha çetindir. Doğrusu eğitilebilecek kadar usu olsa en baştan kendisine zarar verecek duruma düşmez o nedenle belki bu boş bir beklenti.

http://plazaeylemplatformu.wordpress.com/2014/06/24/sevmek-namina/ adresindeki yazının eleştirisidir. Eleştirilen yazının özgünü İngilizce’dir ve bağlantıdaki sayfada belirtilmiştir.

13 Mayıs 2014 tarihinde Soma’da çok sayıda işçinin ölümüyle sonuçlanan maden kazası ardından ülkenin ve halkın zavallılığı bir kez daha tüm çıplaklığıyla gözler önüne serildi. Kazada ihmal gün gibi ortada ancak konuşulanlar ve yorumlar “bu daha başlangıç iş başında ölüme devam” dedirtiyor, ne yazık.

Türkiye’deki solcuların matematiklerinin zayıf olduğunu çıkardım sonunda. Seçim barajının %10 olduğu bir ortamda kuruluşundan bu yana %5 bile alamamış siyasi partilerin amacı nedir? NEDİR? Nedenini geçtim ama bir şekilde senin oyun %5 bile değil, tarihinde yaklaşamamışsın bile, neden bu seçimde farklı olsun? Ne değişti, ne değiştirdin ki farklı olsun?

Pek sever solcular sessiz kalmamayı, tepki koymayı. Sol yumrukları pek güçlüdür. Bu sefer değil ama bi’ dahaki sefere yumrukları faşistlerin suratına gülle gibi inecektir. Yeri gelir sokaklarda sel olur akar, yeri gelir polisin karşısında duvar olur dururlar. Hey maşallah bu yöntemlerle neleri yoluna koymuş, yoluna koyamasalar bile kaç yurttaşta bilinç uyandırmışlardır, ohooo sayamazsınız.

Olabildiğince kısa ve öz yazmak istiyorum o nedenle yanlış anlaşılma olmasın diye uzun açıklamalara giresim yok. Bu yazıda Türkiye solunun Gezi parkı “uyanışı” algısını eleştireceğim. Özellikle Gezi Parkı olaylarına sol kesim tarafından atfedilen değerin büyük bir yanılgı olduğunu belirterek başlamak isterim.

Ne zaman ülkemde saçma sapan işler olsa, yalan yanlış kararlar alınsa hemen örgütler kendi aralarında konuşur tepkimizi koyalım, sessiz kalmayalım derler. Hatta gönülsüz üyeleri de şimdi tepki göstermezsek ne zaman göstereceğiz, sonra çok geç olacak diye ikna ederler.

En çok solcular bahseder örgütlenmeden, en çok da onlar beceremez. Hararetli sohbetlerde, duman altı odalarda memleketi “kurtarırken” örgütlenmenin önemi, nasıl yapılacağı konuşulur da konuşulur, örgütsüz hareketlerin dağılmasının kaçınılmaz olduğu falan ohooo hep konuşulur.

“Hain, kökü dışarda mihrak, sen de Türk müsün be, sırf muhalefet için Türkiye’nin iyiliğini istemeyen zihniyet, götünüze kına yakın artık…” gibi seviyesiz ve sığ yorumlardan sonra içimden söyleneceğime “seviyeli” bir yorum yapayım dedim, artık ne kadar olduysa…

Böyle diyince önce amacı tanımlamak gerekir tabi. Gezi parkı eylemleri çok dağınık ve kendiliğinden ortaya çıktığından amacını belirlemek çok kolay değil. İlk başta “olur mu canım amacı belli işte” diyenler var ama biraz konuşunca hiç de belli olmadığı ortaya çıkıyor. Şu an yurdun her yerine sıçrayan eylemlerin amacı ne?