Destan Sarpkaya of life, production and consumption

Pek sever solcular sessiz kalmamayı, tepki koymayı. Sol yumrukları pek güçlüdür. Bu sefer değil ama bi’ dahaki sefere yumrukları faşistlerin suratına gülle gibi inecektir. Yeri gelir sokaklarda sel olur akar, yeri gelir polisin karşısında duvar olur dururlar. Hey maşallah bu yöntemlerle neleri yoluna koymuş, yoluna koyamasalar bile kaç yurttaşta bilinç uyandırmışlardır, ohooo sayamazsınız.

Olabildiğince kısa ve öz yazmak istiyorum o nedenle yanlış anlaşılma olmasın diye uzun açıklamalara giresim yok. Bu yazıda Türkiye solunun Gezi parkı “uyanışı” algısını eleştireceğim. Özellikle Gezi Parkı olaylarına sol kesim tarafından atfedilen değerin büyük bir yanılgı olduğunu belirterek başlamak isterim.

Ne zaman ülkemde saçma sapan işler olsa, yalan yanlış kararlar alınsa hemen örgütler kendi aralarında konuşur tepkimizi koyalım, sessiz kalmayalım derler. Hatta gönülsüz üyeleri de şimdi tepki göstermezsek ne zaman göstereceğiz, sonra çok geç olacak diye ikna ederler.

En çok solcular bahseder örgütlenmeden, en çok da onlar beceremez. Hararetli sohbetlerde, duman altı odalarda memleketi “kurtarırken” örgütlenmenin önemi, nasıl yapılacağı konuşulur da konuşulur, örgütsüz hareketlerin dağılmasının kaçınılmaz olduğu falan ohooo hep konuşulur.